به گزارش همشهری‌آنلاین؛ آثار سایه با نخستین نغمه ها در سال ۱۳۲۵ شروع شد. سراب، سیاه مشق، شبگیر، زمین، چند برگ از یلدا، یادنامه، تا صبح شب یلدا، یادگار خون سرو، تاسیان و مهم ترین اثر او حافظ به سعی سایه است که از روی ۳۰ دست‌نوشته قرن نهم به تصحیح دیوان حافظ پرداخته است.
سایه شعر را ویروس خود می دانست و این گونه سایه را استدلال می کرد: حروف و کلمات برای من رنگ دارند: ر خاکستری، گ نارنجی و ج سیاه است. ی کلمات برایم سرد و گرم‌اند: سایه کلمه‌ای سرد است، گلابی کلمه‌ای گرم. به‌گمان من در کلمه سایه یک مقدار آرامش و خجالتی‌بودن و فروتنی و بی‌آزار بودن هست؛ این‌ها برای من جالب بود و با طبیعت من می‌ساخت. خود کلمه سایه از نظر حروف الفبا حروف نرم بدون‌ادعایی است. در آن نوعی افسوس است و ذات معنای این کلمه، نوعی افتادگی دارد در مقابلِ خشونت و حتی می‌شود گفت وقاحت.
گزارش: مرجان حسینی
تدوین: مسعود ساکی
نظر شما